Kalendarium

W niedzielę (3 listopada) zapraszamy na kolejną odsłonę Salonu Poezji i Muzyki Anny Dymnej.

Specjalnym gościem będzie Marta Fox  

Katowiczanka, poetka i pisarka. Autorka ponad 50 książek. Nazwana przez krytyków mistrzynią literatury dla kobiet i „objawieniem” powieści młodzieżowej”. Poezja Marty Fox była tłumaczona na języki: niemiecki, portugalski, hiszpański, angielski, francuski. Kilka jej powieści to bestsellery, wydawane nieprzerwanie od 35 lat.  Autorka między innymi książki o Katowicach „Katowice nie wierzą łzom” i powieści o dr Wadowskiej-Król „Moja Ołowianko, klęknij na kolanko”.

Otrzymała – Złoty Telefon – odznaczenie „Niebieskiej Linii” – Ogólnopolskiego Pogotowia do Walki z Przemocą w Rodzinie, za książkę „Coraz mniej milczenia”. Otrzymała odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej, Nagrodę Hanysa, Marszałka Województwa Śląskiego, Prezydenta Miasta Katowice i tytuł baronowej od Polskiego Ruchu Monarchistycznego. W minionym miesiącu otrzymała medal Zasłużony dla Kultury Gloria Artis oraz Nagrodę Literacką im. Jarosława Iwaszkiewicza za całokształt twórczości.

Podczas spotkania odbędzie się również koncert uczniów Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. F. Chopina w Bytomiu: 

1. Dobromir Sobierajski | fortepian | nauczyciel: Michał Dziewior | program: Fryderyk Chopin -  Etiuda c-moll op. 25 nr 12
2. Krzysztof Caban | fortepian | nauczyciel: Aleksandra Gajecka-Antosiewicz | program: Izaak Albeniz - Asturias (Leyenda)
3. Natalia Wituła | saksofon | nauczyciel: Krystian Lipiński | program: Jules Demersseman - Fantaisie sur un theme original | akompaniament:  Michał Kryworuczko
4. Dobromir Sobierajski | fortepian | nauczyciel: Michał Dziewior | program: Ludwig van Beethoven - Sonata A-dur op. 2 nr 2, cz. I

Słodki poczęstunek przy kawie zapewnia Społem PSS w Bytomiu. 

Salon Poezji i Muzyki powstał w Bytomiu z inicjatywy Anny Dymnej, która goszcząc w Operze Śląskiej w lutym 2006 roku /podczas charytatywnego koncertu poświęconego tragicznym wydarzeniom w hali Międzynarodowych Targów Katowickich w Chorzowie/ zobaczyła Salę Koncertową im. Adama Didura i zaproponowała, aby zrealizować dla bytomian cykliczne spotkania z poezją. Bytomski Salon jest jedną z filii Krakowskiego Salonu Poezji, który zaczął działać w styczniu 2002 roku w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Krakowski Salon Poezji stał się szybko cenionym i lubianym wydarzeniem. Jego sukces przerósł najśmielsze oczekiwania organizatorów. Powstały Salony Poezji w Gdańsku, Tczewie, Tarnowie, Częstochowie, Opolu, Lublinie, Gliwicach. W Operze Śląskiej poetyckie spotkania odbywają się regularnie od dnia swej inauguracji tj. 1 października 2006 i niezmiennie cieszą się ogromną popularnością wśród naszych widzów.

Od września 2016 roku opiekunem artystycznym comiesięcznych spotkań jest Ewa Leśniak – związana ze sceną Teatru Śląskiego w Katowicach aktorka teatralna, filmowa i estradowa, Wiceprezes Związku Artystów Scen Polskich. Współpracuje także z Teatrem Polskim w Bielsku-Białej, Teatrem Zagłębia w Sosnowcu, Teatrem im. A. Mickiewicza w Łodzi i Teatrem Rozrywki w Chorzowie. W swoim dorobku ma około stu ról teatralnych i kilkanaście ról filmowych. Nagrodzona trzema Złotymi Maskami, oznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi i Srebrną Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” i Odznaką za zasługi dla woj. katowickiego. Zaangażowana w działalność edukacyjną i pedagogiczną związaną z przygotowaniem do egzaminów wstępnych do szkoły teatralnej i egzaminów eksternistycznych.

Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc konieczna jest wcześniejsza rezerwacja wejściówek:

• w kasie biletowej Opery tel. 32/ 39-66-815, 32/ 39-66-877
• w Biurze Obsługi Widza, tel. 32/ 39-66-808 | 32/ 39-66-853

Obsada: 

DON GIOVANNI: Robert Gierlach, Stanislav Kuflyuk, Kamil Zdebel

LEPORELLO: Bartosz Urbanowicz, Zbigniew Wunsch

DONNA ELWIRA: Aleksandra Orłowska, Anna Wiśniewska-Schoppa

DONNA ANNA: Kamila Dutkowska, Joanna Kędzior, Ewa Tracz

ZERLINA: Marta Huptas, Monika Korybalska

DON OTTAVIO: Adrian Domarecki, Andrzej Lampert, Adam Sobierajski

MASETTO: Bartłomiej Kłos, Michał Goławski

KOMANDOR: Bogdan Kurowski, Wołodymyr Pańkiw, Grzegorz Szostak

Arcydzieło Mozartowskiego geniuszu. Jedno z najbardziej znaczących dzieł w historii opery. Znawcy gatunku podkreślają nie tylko genialną muzykę Wolfganga Amadeusza Mozarta, ale również nieustępujące jej libretto, które stworzył Lorenzo da Ponte.

Historia nieustraszonego łowcy kobiecych serc, uwodziciela i cynika - to uniwersalna opowieść o ludzkich namiętnościach, niepohamowanej żądzy i karze, która dosięga głównego bohatera. Perypetie słynącego z miłosnych podbojów szlachcica z Andaluzji zaadaptowano na potrzeby teatru już w 1618 roku. Jednak Mozart z pomocą Lorenzo da Ponte uczynił tę postać nieśmiertelną.

Opera powstała w 1787 roku, na zamówienie opery w Pradze. Lorenzo da Ponte, librecista, z którym Mozart wielokrotnie współpracował, zaproponował mu opowieść o rozpustniku Don Juanie. Doskonały tekst powstał na kanwie dramatu Zwodziciel z Sewilli Tirsa de Moliny, czerpał również ze sztuki Moliera. Temat ten okazał się niezwykle inspirujący dla młodego Mozarta – w bardzo krótkim czasie zdołał stworzyć dzieło, które olśniewa oryginalnością i doskonałością rozwiązań muzycznych. Najbardziej podziwu godną cechą muzyki Don Giovanniego jest wspaniałe oddanie osobliwej atmosfery dzieła, w którym łączą się przedziwnie elementy lekkiej, pogodnej komedii z właściwym nurtem akcji pełnej dramatycznego napięcia, grozy i tragizmu.

AKT I 

Nocą przed pałacem Komandora na straży stoi Leporello, sługa Don Giovanniego. Jego pan zakradł się właśnie do pokoju córki Komandora, Donny Anny. Zbudzony krzykiem córki Komandor nadbiega w sukurs by po krótkiej walce paść martwym z ręki uwodziciela. Nierozpoznany Don Giovanni ucieka wraz z Leporellem. Don Ottavio, który zjawia się na miejscu w chwilę po nich, przysięga Annie, iż nie spocznie, póki nie odnajdzie mordercy i nie pomści hańby swej narzeczonej. 

Wczesnym rankiem Don Giovanni spotyka damę pogrążoną w rozpaczy po stracie niewiernego kochanka. Stara się ją pocieszyć i, jak zawsze w jego wypadku, uwieść. Zbliżywszy się, poznaje w niej jednak Donnę Elwirę, jedną ze swych dawnych ofiar – jasnym staje się, że to właśnie on jest poszukiwanym przez nią zdrajcą. W tej sytuacji nie pozostaje mu nic innego, jak salwować się ucieczką, pozostawiając na placu Leporella. Ten, z całą szczerością, wylicza Elwirze bogaty rejestr złamanych serc jakie pozostawił na swojej drodze Don Giovanni.

Don Giovanni wraz z Leporellem spotykają grupę świętujących wieśniaków. Uroda Zerliny urzeka Don Giovanniego. Aby stworzyć sprzyjające miłosnym podbojom okoliczności, zaprasza on całe towarzystwo do swego pałacu na ucztę. Pozostawszy sam na sam z Zerliną, stara się ją zdobyć. Na miejscu zjawia się jednak Donna Elwira i ostrzega Zerlinę przed sprytnym uwodzicielem. Przybywa też Anna i Ottavio. Nie rozpoznają oni Don Giovanniego i zwracają się do niego z prośbą o pomoc w odnalezieniu zabójcy Komandora. Elwira chce ich ostrzec, jednak Don Giovanni dyskredytuje ją mówiąc, że jest obłąkana. W wykonanym na pożegnanie geście Don Giovanni nieumyślnie zdradza się - Anna rozpoznaje w nim mordercę swego ojca. Raz jeszcze zwraca się do Ottavia z prośbą o powetowanie jej krzywd. 

Don Giovanni wydaje Leporellowi polecenia w sprawie przygotowania uczty. Ma ona na długo zapisać się w pamięci zaproszonych gości...

Tymczasem Zerlina przeprasza Masetta za krótki flirt. Przekonuje go aby udać się jednak do pałacu. 

Na uczcie pojawiają się zamaskowani Anna, Elwira i Ottavio. Don Giovanni ujrzawszy ich z daleka, każe Leporellowi zaprosić ich na zabawę. 

Uczta trwa. Leporello odwraca uwagę Masetta, co daje szansę Don Giovanniemu by znaleźć się z Zerliną sam na sam. Gdy po chwili rozlega się jej rozpaczliwy krzyk, wszyscy z Masettem na czele, rzucają się na ratunek. Don Giovanni oskarża Leporella o niegodne zachowanie, ale nie ma jak uciec przed dowodami winy. 

AKT II

Don Giovanni nakłania targanego wątpliwościami Leporella do pozostania na służbie. Następnie przebiera się w jego ubranie i śpiewa czułą serenadę. Leporello tymczasem w stroju swego pana spędza noc z Donną Elwirą. 

Nieoczekiwanie pojawia się Masetto wraz z grupą gości, chcąc pomścić zhańbioną Zerlinę. Otoczony Don Giovanni podaje się za Leporella i oferuje swą pomoc w znalezieniu gwałciciela. Wykorzystując chwilę nieuwagi wymyka się jednak, pobiwszy uprzednio zaskoczonego Masetta. 

Spacerujący w przebraniu swego pana Leporello, dociera wraz z Elwirą pod dom Donny Anny. Niespodziewanie drogę zastępują im głodni zemsty Anna i Ottavio. Po chwili dołączają również Masetto i Zerlina. 

Chcąc ratować skórę, Leporello wyjawia im, że nie jest tym, za kogo go wzięli. 

Zerlina i Donna Elvira nie dają za wygraną: Leporello zostaje przywiązany do drzewa ale udaje mu się uciec. 

Na cmentarzu, w pobliżu grobu Komandora, Don Giovanni spotyka się z Leporellem. Opowiadają sobie o ostatnich przejściach. Don Giovanni poleca Leporellowi zaprosić na ucztę kamienny posąg swej ofiary – Komandora. Ku przerażeniu Leporella posąg skinieniem głowy daje znać, iż przyjmuje zaproszenie.

Don Giovanni siedzi w swym pałacu przy suto zastawionym stole. Donna Elwira bezskutecznie próbuje skłonić go do skruchy i zmiany sposobu życia. Na uczcie pojawia się zaproszony na nią Komandor. Każe Don Giovanniemu kajać się za wyrządzone innym krzywdy. Don Giovanni nie ma w sobie skruchy. Niczego nie żałuje - podaje Komandorowi rękę i wraz z nim zstępuje w czeluście piekieł.

Streszczenie libretta na podstawie Przewodnika Operowego Józefa Kańskiego