Kalendarium

Od 9 września w bytomskim Centrum Sztuki Współczesnej Kronika nowe wystawy malarskie - „Jeśli siebie nie poznasz” Pawła Sobczaka oraz „Niewidy” Julii Świtaj. Artysta i artystka sięgają do mitologii i powracających w historii opowieści o monstrach, żeby poddać je twórczej reinterpretacji i zrehabilitować swoich bohaterów.

Jeśli siebie nie pozna - tylko wtedy, zgodnie z przepowiednią wróżbity Terezjasza, mityczny Narcyz będzie cieszył się długim życiem. Zobaczenie siebie miało przynieść mu niechybną śmierć. Odrzucając miłość nimfy Echo, piękny młodzieniec zgrzeszył jednak obojętnością. Za karę został zawiedziony przez bogów nad źródło, gdzie po raz pierwszy ujrzał swoje odbicie i umarł z tęsknoty za nieosiągalnym ideałem. To właśnie ten mit jest punktem wyjścia wystawy Pawła Sobczaka „Jeśli siebie nie poznasz” w CSW Kronika.

Ślepe ścieżki antropocentryzmu porzuca również Julia Świtaj, która w CSW Kronika pokazuje swoją wystawę „Niewidy”. Schodząc z nich wkracza w krainę monstrów.

Figura potwora odgrywa bardzo ważną rolę w budowaniu struktur ludzkich społeczności. Pozwalając w klarowany sposób oddzielić ludzkie i zwierzęce, wyznacza granice dopuszczalnych w grupie zachowań i łagodzi ludzki lęk przed własną płynną naturą. Jak pisze Anna Wieczorkiewicz w „Monstruarium”: „Monstrum stawało się kozłem ofiarnym, na którego zrzucano grzechy całej społeczności” i które wyrzucało się poza nawias wspólnoty.

Julia Świtaj w swojej twórczości zajmuje się kwestiami społecznego poczucia lęku przed innością, odstępstwem od kulturowej normy. Na jej obrazach wszystkie postaci ludzkie, zwierzęce i zmyślone współistnieją w tym samym kontinuum, rozumianym jako ciągły zbiór nieskończonej liczby elementów przechodzących płynnie jeden w drugi.

Wernisaż obu wystaw w CSW Kronika w Bytomiu (Rynek 26) odbędzie się 9 września o godz. 19.00. O godz. 20.00 dj set Obszańska&Dziedzic. Wystawy potrwają do 10 października.

Zapraszamy na naszą nową ekspozycję „Życie zaklęte w kamieniu. Od bakterii do dinozaurów”, na której znalazły się szczątki prehistorycznych zwierząt.

Dinozaury rozpalają wyobraźnię zarówno małych, jak i dużych miłośników prehistorii, dlatego Muzeum Górnośląskie w Bytomiu przygotowało specjalną wystawę „Życie zaklęte w kamieniu. Od bakterii do dinozaurów”, której towarzyszą warsztaty, wykłady i oprowadzania kuratorskie, które pomogą nam bliżej poznać fascynujący świat sprzed milionów lat.

Która grupa dinozaurów posiadała na końcu ogona potężną kostną narośl, zwaną buławą? Czy las karboński znacznie różnił się od tego, co obecnie uważamy za las? Jaka grupa triasowych gadów przypomina pancerniki? Czym żywiły się amonity? Odpowiedzi na te, jak i wiele innych pytań znajdziecie na naszej nowej, dinozaurowej ekspozycji, wzbogaconej o wielkoformatowe wydruki zdjęć potężnych gadów. Wszystkie informacje osadzone na osi czasu, podkreślającej walory edukacyjne ekspozycji.

Więcej na stronie Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu

Tematem wystawy będzie historia Katowic. Tekst eksponowany na wystawie napisał Bronisław Wątroba, który tworzy wierszowane narracje w języku śląskim o wybranych miejscowościach województwa śląskiego i innych miastach Polski.

Wypisy o przeszłości miasta powstawały w oparciu o różnorodne opracowania prezentujące historię stolicy województwa śląskiego. Katowickie historie są częścią większego cyklu rozpoczętego w 2021 roku. Zamierzeniem Bronisława Wątroby jest stworzenie 70 wystaw dla uczczenia 70. rocznicy uzyskania przez Rudę Śląską praw miejskich.

Autor planuje przedstawienie każdego województwa przez prezentację 3 miejscowości, przy czym województwo śląskie zostanie pokazane w szerszym zakresie. Zakończenie projektu planowane jest na rok 2029. Wśród prezentowanych materiałów znajdą się m. in. limeryki dotyczące Katowic. Wystawa wzbogacona będzie również reprintami starych i współczesnych pocztówek Katowic oraz wycinankami autorstwa Marka Wacława Judyckiego.

 

 

 

 

Miejska Biblioteka Publiczna im W. Studenckiego w Bytomiu zaprasza do obejrzenia wystawy z cyklu W świecie kolekcjonerzy i hobbyści - Rękodzieło. Tym razem swoją pasją podzieli się Magdalena Pyka.

Artystka do swoich prac wykorzystuje przedmioty z recyklingu. Na wystawę składają się prace kolażowe oraz w technice linorytu.

Artystka mówi o swojej twórczości: Pomysł na tą wystawę kiełkował mi głowie od kilku lat, po tym jak zaczęłam się interesować zero waste, upcyklingiem i recyklingiem oraz tym, jak dewastacyjny wpływ mamy na planetę.

Sztuka jest dla mnie językiem uniwersalnym, przy jej odbiorze nie jest ważna rasa, płeć, wiek, poglądy czy język, którym się posługujemy, dlatego to doskonała forma przekazu, świetny punkt wyjścia do rozpoczęcia dyskusji na tematy ważne.

Przy wykonywaniu moich prac skupiłam się na używaniu tego, co już posiadam, dostałam lub zebrałam przez lata, albo tego, co inni uznali za śmieć i postanowili wyrzucić.

Miejsce wystawy: I piętro MBP

Na wystawie zobaczymy cykl  3- metrowych batików inspirowanych bytomską architekturą obserwowaną w różnych porach roku, w różnym oświetleniu. Cel, który przyświecał artystce, to ukazanie tej samej budowli w innych odsłonach.

Wielkoformatowe dzieła są zainspirowane bytomską architekturą. Na prezentowanych pracach zobaczymy więc detale charakterystyczne dla kamienic przy Dworcowej, Krakowskiej, Jainty czy Rynku.

Aleksandra Herisz jest plastyczką, zajmująca się witrażem, tkaniną i wikliną. Od lat związana jest z Wolnym Stowarzyszeniem Zielonych Artystów oraz Młodzieżowym Domem Kultury nr 1, gdzie w arkana pracy z tkanina wprowadza młodzież zafascynowaną rękodziełem. Jest także kuratorką Międzynarodowego Biennale Współczesnej Tkaniny Artystycznej „Sileziany”. Zrealizowała ponad 30 projektów i akcji plastycznych  w kraju i za granicą.

 

Święto ognia – komedia obyczajowa, Polska, 2023, reż. Kinga Dębska, obsada: Paulina Pytlak, Tomasz Sapryk, Joanna Drabik, Kinga Preis, Karolina Gruszka, Katarzyna Herman.

Siostry zmagają się z własnym ciałem. Jedna, pchana ambicjami szuka granic jego możliwości, dla drugiej ciało to więzienie. Jedna wierzy, że przed wspomnieniami uratuje ją balet. Druga obserwuje świat z balkonu z taką uwagą, że widzi i słyszy więcej. Ich ojciec ucieka do jedynego miejsca, w którym czuje, że żyje naprawdę.

Czas trwania: 94 min. (Kino Świat)
Sala Gloria (I piętro)

W ramach Sieci Scen Prezentacyjnych Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca na deskach Teatru Rozbark zaprezentowany zostanie spektakl ,,Café Müller" w wykonaniu Dominika Więcka.

Das ist main Café Müller -  mówi artysta i staje się jasne, że historia tancerza i spektakl Piny Bausch splatają się nierozłącznie. Do świata wytworzonego w spektaklu niemieckiej choreografki, wprowadzona zostaje dialogująca z oryginałem historia. Powstałe obrazy nawiązują do biografii performera, który urodzony w Iserlohn w Niemczech, a wychowany w Polsce, od jakiegoś czasu zadaje sobie pytanie: co by było, gdyby jego rodzice nie podjęli decyzji o powrocie do kraju.

Wychodząc od własnej historii, wykorzystując twórczość Piny Baush powstał spektakl o poczuciu zagubienia, naprzemiennie wzrastającej i opadającej determinacji, nostalgii za rzeczami, które nigdy się nie miały przydarzyć, chęci sprawczości oraz odwadze związanej z konfrontacją z samym sobą.

Dominik Więcek jest absolwentem Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, stypendystą Folkwang Universität der Kunste w Essen. Współpracował m.in. z Jackiem Łumińskim, Jerzym Stuhrerm, Giorgią Maddammą, Idanem Cohenem, Jeansem van Daelem, Sylwią Hefczyńską-Lewandowską i niemiecka grupą Bodytalk.

Jego choreografie przepełnione są humorem, lekkością i żartobliwością. Jako choreograf i performer dekonstruuje historię tańca, normy i tradycje teatralne. Próbuje budować mosty pomiędzy wątkami biograficznymi i doświadczeniami publiczności. Wierzy w spektakle, w których szczerość może być usytuowana gdzieś pomiędzy prywatnością, a skrajną teatralną formalnością.

Spektakl powstał w ramach programu „Przestrzenie Sztuki”, finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Operatorem projektu w Lublinie jest Centrum Kultury w Lublinie.

Organizatorem Sieci Scen Prezentacyjnych jest Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.