Nowe wystawy w Kronice
21 Stycznia 2019„Ja już nie mogę” Marii Magdaleny Kozłowskiej oraz „I made a model of you” Aleksandry Kubiak, to najnowsze propozycje CSW Kronika. Otwarcie wystaw już w sobotę, 26 stycznia o 19.00.
Po zeszłorocznych wystawach zbiorowych, bytomska Kronika zaprezentuje przede wszystkim wystawy indywidualne młodych artystek. Pierwszą z nich będzie prezentowana pod koniec tego miesiąca „Ja już nie mogę” Marii Magdaleny Kozłowskiej, absolwentki Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW, studentki DAS Theatre w Amsterdamie.
Artystka porusza się na granicy wielu dziedzin - zajmuje się performensem, muzyką, pisaniem tekstów, a także reżyserią. Jej prace pokazywane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Galerii Raster, CSW Zamek Ujazdowski, a także podczas Biennale Manifesta i Biennale w Wenecji.
I made a model of you Aleksandry Kubiak, to z kolei trzy eksperymentalne prace wideo. W oddzielonych od siebie, quasimieszkalnych pomieszczeniach bytomskiej Kroniki toczy się autobiograficzna opowieść, szczelnie ukryta za ciężkimi kotarami: osobista, niewygodna, ale też niezdrowo wciągająca, bulwersująca i fascynująca. Składają się na nią trzy historie. Każda dzieje się w innym domu w małej miejscowości Olszyna Lubańska.
Aleksandra Kubiak numeruje je: dom pierwszy, drugi i trzeci. Adresu pierwszego artystka nie pamięta, to tam mają miejsce wydarzenia oddane w pracy "Mięso słonia". W trzecim domu zginęła mama, którą Kubiak wskrzesza w pracy "Śliczna jesteś Laleczko". Do drugiego domu - tego przy ulicy Wolności, artystka powraca w najnowszej realizacji – "Żyj głuptasie!" Trzy prace wideo to trzy eksperymenty.
Artystka poszerza w nich narzędzia sztuki performance redefiniując jej formę - włączając osoby trzecie, elementy teatru czy filmu dokumentalnego, ale również przeprowadzając doświadczenia na samej sobie: własnych wspomnieniach i traumatycznych przeżyciach. To rodzaj rozliczenia z przeszłością, autoterapeutycznego przepracowania, przy czym przerabiane są nie tylko trudne wspomnienia, ale też głęboko zakorzeniony, wieloletni wstyd. Forma aktualnej, indywidualnej działalności artystki to efekt długiego procesu, lat terapii i zdobywania wiedzy.
Kluczowym dla jej pracy jest termin trauma, wprowadzony do psychoanalizy przez Zygmunta Freuda, oznaczający ranę, uszkodzenie skóry. Kubiak pokazuje, że umysł człowieka też można zranić, poddając go silnym bodźcom. W swych realizacjach posiłkuje się nie tylko psychoanalizą Freuda, ale też teoriami Hanny Segal czy badaniami Caroline Garland, według której „osoba, która przeżyła traumę, musi przepracować wiedzę o bolesnych wydarzeniach oraz pamięć o nich i włączyć je do świadomości, zamiast skrywać w trudno dostępnych obszarach aktywności psychicznej.”
Artystka wykorzystuje w tym celu najlepsze narzędzie jakie posiada - sztukę. Jej działania oscylują na granicy pomiędzy tym co prywatne, a tym co publiczne. W myśl hasła „prywatne jest polityczne”, włącza więc do debaty publicznej kwestie uważane w patriarchalnym społeczeństwie za zbyt trywialne lub zbyt osobiste, okryte tajemnicą czterech ścian, jak przemoc, również seksualna, wobec kobiet i dzieci.
Po zeszłorocznych wystawach zbiorowych, bytomska Kronika zaprezentuje przede wszystkim wystawy indywidualne młodych artystek. Pierwszą z nich będzie prezentowana pod koniec tego miesiąca „Ja już nie mogę” Marii Magdaleny Kozłowskiej, absolwentki Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW, studentki DAS Theatre w Amsterdamie.
Artystka porusza się na granicy wielu dziedzin - zajmuje się performensem, muzyką, pisaniem tekstów, a także reżyserią. Jej prace pokazywane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Galerii Raster, CSW Zamek Ujazdowski, a także podczas Biennale Manifesta i Biennale w Wenecji.
I made a model of you Aleksandry Kubiak, to z kolei trzy eksperymentalne prace wideo. W oddzielonych od siebie, quasimieszkalnych pomieszczeniach bytomskiej Kroniki toczy się autobiograficzna opowieść, szczelnie ukryta za ciężkimi kotarami: osobista, niewygodna, ale też niezdrowo wciągająca, bulwersująca i fascynująca. Składają się na nią trzy historie. Każda dzieje się w innym domu w małej miejscowości Olszyna Lubańska.
Aleksandra Kubiak numeruje je: dom pierwszy, drugi i trzeci. Adresu pierwszego artystka nie pamięta, to tam mają miejsce wydarzenia oddane w pracy "Mięso słonia". W trzecim domu zginęła mama, którą Kubiak wskrzesza w pracy "Śliczna jesteś Laleczko". Do drugiego domu - tego przy ulicy Wolności, artystka powraca w najnowszej realizacji – "Żyj głuptasie!" Trzy prace wideo to trzy eksperymenty.
Artystka poszerza w nich narzędzia sztuki performance redefiniując jej formę - włączając osoby trzecie, elementy teatru czy filmu dokumentalnego, ale również przeprowadzając doświadczenia na samej sobie: własnych wspomnieniach i traumatycznych przeżyciach. To rodzaj rozliczenia z przeszłością, autoterapeutycznego przepracowania, przy czym przerabiane są nie tylko trudne wspomnienia, ale też głęboko zakorzeniony, wieloletni wstyd. Forma aktualnej, indywidualnej działalności artystki to efekt długiego procesu, lat terapii i zdobywania wiedzy.
Kluczowym dla jej pracy jest termin trauma, wprowadzony do psychoanalizy przez Zygmunta Freuda, oznaczający ranę, uszkodzenie skóry. Kubiak pokazuje, że umysł człowieka też można zranić, poddając go silnym bodźcom. W swych realizacjach posiłkuje się nie tylko psychoanalizą Freuda, ale też teoriami Hanny Segal czy badaniami Caroline Garland, według której „osoba, która przeżyła traumę, musi przepracować wiedzę o bolesnych wydarzeniach oraz pamięć o nich i włączyć je do świadomości, zamiast skrywać w trudno dostępnych obszarach aktywności psychicznej.”
Artystka wykorzystuje w tym celu najlepsze narzędzie jakie posiada - sztukę. Jej działania oscylują na granicy pomiędzy tym co prywatne, a tym co publiczne. W myśl hasła „prywatne jest polityczne”, włącza więc do debaty publicznej kwestie uważane w patriarchalnym społeczeństwie za zbyt trywialne lub zbyt osobiste, okryte tajemnicą czterech ścian, jak przemoc, również seksualna, wobec kobiet i dzieci.