Park Łagiewnicki
Park przy ul. Św. Piotra w Łagiewikach założono w 1938 roku. Ma powierzchnię 3,4 ha. Początkowo był to ogródek jordanowski oraz zieleniec pokryty trawą. W 1951 roku miasto wraz hutą Zygmunt stworzyło na tym terenie park o geometrycznie symetrycznej przestrzeni.
Urządzone klomby i alejki, widoczne od strony ul. Piotra przechodzą stopniowo w kierunku południowym (Chorzowa i Świętochłowic) w teren leśno- zaroślowy o częściowo dzikim charakterze.
Ciekawostką może być fakt, że występuje tu jeden z bardziej znanych gatunków tzw. metalofitów - rzeżusznik Halera. Jest to drobna roślina o białych kwiatach, tworząca liczne kępy, pojawiająca się w maju na kilku polankach parku. Metalofity, to rośliny zdolne do przetrwania w glebie zanieczyszczonej metalami ciężkimi.
Występują tam, gdzie jest najwyższe stężenie cynku lub ołowiu. Tak też jest w Parku Łagiewnickim, bo w jego okolicach działała kopalnia Schlesien, na północ były szyby Hohenlinde (Kopalni Łagiewniki), a na starych mapach są zaznaczone pokłady rud cynku.
Od strony północno-zachodniej park ogranicza ul. Rudna z zapisaną w nazwie historią zalegających tu rud żelaza oraz cynku i ołowiu. Dziś kwitną tu piękne kasztanowce białe. Jest tu też klon pospolity odmiany Schwedlera o liściach jaskrawo-czerwonych wiosną i zieleniejący latem.
Charakterystyczna roślinność:
- klony,
- buki,
- lipy,
- jesiony,
- topole w różnych odmianach.
Występująca fauna:
- jeże,
- lisy,
- sikorki,
- wróble,
- kosy.
Wyróżniające elementy zagospodarowania:
- plac zabaw,
- w południowej części duża polana otoczona pasem krzewów.