Nadchodzące wydarzenia

Idzie luty – to tytuł lutowego spotkania Salonu Poezji i Muzyki Anny Dymnej. Wysłuchamy wierszy m.in. Jarosława Iwaszkiewicza, Julina Tuwima. Mieczysława Jastruna czy Czesława Miłosza.

Podczas spotkania wystąpią Wanda Tanasiewicz i Artur Jaron (klarnety) - uczniowie z klasy Dariusza Jurszy z Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopania im. Stanisława Moniuszki w Katowicach.

W ich wykonaniu usłyszymy utwory m.in. Brepsanta, Gebauera, Dworàka, Berr'a. 

Wykonawcy: 

• Jolanta Niestrój-Malisz
• Jakub Piwowarczyk
• Wanda Tanasiewicz i Artur Jaron z Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopania im. Stanisława Moniuszki w Katowicach​

Podczas spotkania słodki poczęstunek przy kawie zapewni Społem PSS w Bytomiu. 

Salon Poezji i Muzyki powstał w Bytomiu z inicjatywy Anny Dymnej, która goszcząc w Operze Śląskiej w lutym 2006 roku /podczas charytatywnego koncertu poświęconego tragicznym wydarzeniom w hali Międzynarodowych Targów Katowickich w Chorzowie/ zobaczyła Salę Koncertową im. Adama Didura i zaproponowała, aby zrealizować dla bytomian cykliczne spotkania z poezją. Bytomski Salon jest jedną z filii Krakowskiego Salonu Poezji, który zaczął działać w styczniu 2002 roku w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Krakowski Salon Poezji stał się szybko cenionym i lubianym wydarzeniem. Jego sukces przerósł najśmielsze oczekiwania organizatorów. Powstały Salony Poezji w Gdańsku, Tczewie, Tarnowie, Częstochowie, Opolu, Lublinie, Gliwicach. W Operze Śląskiej poetyckie spotkania odbywają się regularnie od dnia swej inauguracji tj. 1 października 2006 i niezmiennie cieszą się ogromną popularnością wśród naszych widzów.

Od września 2016 roku opiekunem artystycznym comiesięcznych spotkań jest Ewa Leśniak – związana ze sceną Teatru Śląskiego w Katowicach aktorka teatralna, filmowa i estradowa, Wiceprezes Związku Artystów Scen Polskich. Współpracuje także z Teatrem Polskim w Bielsku-Białej, Teatrem Zagłębia w Sosnowcu, Teatrem im. A. Mickiewicza w Łodzi i Teatrem Rozrywki w Chorzowie. W swoim dorobku ma około stu ról teatralnych i kilkanaście ról filmowych. Nagrodzona trzema Złotymi Maskami, oznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi i Srebrną Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” i Odznaką za zasługi dla woj. katowickiego. Zaangażowana w działalność edukacyjną i pedagogiczną związaną z przygotowaniem do egzaminów wstępnych do szkoły teatralnej i egzaminów eksternistycznych.

Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc konieczna jest wcześniejsza rezerwacja wejściówek:

• w kasie biletowej Opery tel. 32/ 39-66-815, 32/ 39-66-877
• w Biurze Obsługi Widza, tel. 32/ 39-66-808 | 32/ 39-66-853

OBSADA

Król Gustaw: Matheus Pompeu / Łukasz Załęski 

Amelia: Wioletta Chodowicz / Anna Wiśniewska-Schoppa

Renato: Stepan Drobit / Stanislav Kuflyuk / Mateusz Michałowski / Adam Woźniak

Ulryka: Anna Borucka / Małgorzata Walewska

Oskar: Marta Huptas / Ruslana Koval / Gabriela Legun 

Horn: Bogdan Kurowski / Grzegorz Szostak

Ribbing: Zbigniew Wunsch 

Sędzia Najwyższy: Maciej Komandera / Adam Sobierajski 

Krystian: Kamil Zdebel / Adam Woźniak 

Służący Amelii: Michał Bagniewski 

„Bal maskowy” Giuseppe Verdiego to opowieść o zdradzonej przyjaźni i niespełnionej miłości. Zainspirowana autentycznym wydarzeniem zamachu na króla Szwecji – Gustawa III w roku 1792, łączący w sobie wątki sensacyjne i romantyczne nasycone emocjami wspaniale wyrażonymi w muzyce.

Spotykają się tu dwa światy: ustalonych reguł i hierarchii oraz nieokiełznanej natury i niewidzialnych sił. Anna Wieczur – reżyserka zadaje pytania o nieprzewidywalny los: czy zdarzenia przebiegają w określony sposób, ponieważ bohaterowie są marionetkami w rękach przeznaczenia? Czy też wiedza o przeznaczonym im losie determinuje ich zachowania?

Streszczenie libretta

Akt pierwszy

Obraz 1

1792 rok. Pałac Królewski w Sztokholmie. Posłowie, dworzanie, petenci oczekują na spotkanie z Królem Gustawem III. Paź króla - Oskar wręcza mu listę gości zaproszonych na bal. Król znajduje na niej imię Amelii, w której jest szaleńczo zakochany. Jest ona jednak żoną hrabiego Renato – oddanego mu najlepszego przyjaciela. Wśród oczekujących na spotkanie z królem są również hrabia Ribbing i hrabia Horn, którzy nie darzą Króla sympatią – oskarżają go o nieudolność w rządzeniu krajem i planują zamach stanu. Król w rozmowie z Renato wyznaje, że czuje się wyczerpany, a sprawowanie rządów w kraju jest bardzo trudne. Renato informuje go o planowanym zamachu. Król nie czuje się zagrożony, nie chce znać nazwisk konspiratorów, jest bowiem przekonany, że miłość i zaufanie jego ludu będą go chronić. Nadchodzi sędzia z dekretem dotyczącym wydalenia z kraju wróżki Ulryki, która według niego – stanowi zagrożenie dla królestwa. Oscar staje w jej obronie i namawia Króla do odwiedzenia podejrzanej o czary.

Obraz 2

W tym czasie otoczona gronem kobiet Ulryka przyzywa Lucyfera, by ją oświecił. Przebrany za rybaka Gustaw obserwuje, jak Wiedźma przepowiada żeglarzowi Christianowi dostatek i awans. Proroctwo spełnia się – Gustaw szybko pisze dekret o awansie i wsuwa mu do kieszeni nominację oficerską oraz złoto. Ulrykę odwiedza Amelia, która wyznaje, że pokochała Króla Gustawa grzeszną miłością. Ulryka radzi jej, że ból miłości może wyleczyć wyłącznie tajemnicze zioło, które powinna zerwać o północy. Nadchodzi reszta dworu, wśród nich spiskowcy. Król prosi Ulrykę o wróżbę. Wiedźma przepowiada mu śmierć. Zabójcą będzie ten, kto jako pierwszy uściśnie królewską dłoń. Pojawia się Renato, szczęśliwy Król podaje mu rękę i ujawnia swoją tożsamość. Zarzuca Wiedźmie kłamstwo, mówiąc, że jego najlepszy przyjaciel nigdy by go nie skrzywdził. Ulryka traci wiarygodność. Nikt z dworu nie wierzy już w jej nieomylność.

Akt drugi

Noc. Wzgórze straceńców. Amelia szuka mocy cudownego ziela, które ma jej pomóc zapomnieć o miłości do Króla. Na wzgórzu również pojawia się Gustaw, który wyznaje miłość zaskoczonej Amelii. Nagle nadchodzi Renato – przyszedł  ostrzec Króla, że spiskowcy widzieli go w towarzystwie nieznanej kobiety. Renato nie rozpoznaje w damie w woalu swojej żony. Hrabia oddaje swój płaszcz królowi. Gustaw odchodzi zostawiając Amelię pod opieką przyjaciela. Renato przysięga Królowi, że nie będzie dociekać, kim jest kobieta powierzona jego opiece. Podczas gdy królowi udaje się uciec, spiskowcy blokują drogę dwóm uciekinierom. Kiedy spiskowcy atakują Renato próbuje osłonić towarzyszkę, jednak w zamieszaniu woal spada z głowy Amelii. Renato jest wstrząśnięty odkryciem. Wzburzony zwraca się do spiskowców i wzywa ich do swojego domu następnego dnia.

Akt trzeci

Obraz 1

Gabinet hrabiego. Oszukany i zraniony Renato nie wierzy zapewnieniom żony, że ta nie dopuściła się zdrady. Poprzysięga, że król za wyrządzoną mu krzywdę zapłaci życiem. Decyduje przyłączyć się do spiskowców. Chętnych do zabójstwa Króla jest jednak więcej. O tym, kto zada śmiertelny cios zdecyduje los. Renato wkłada do urny arkusze z imionami.  Hrabia zmusza Amelię, aby wylosowała jeden z nich. Odczuwa wielką satysfakcję, gdy na kartce widnieje jego nazwisko. W tym czasie przybywa Oskar z zaproszeniem na bal. Spiskowcy zgodnie uznają, że maskarada będzie idealnym miejscem do przeprowadzenia zamachu. Amelia, która przeczuwa, co się wydarzy, decyduje się ostrzec Gustawa.

Obraz 2

Pałac Królewski. Gustaw zdaje sobie sprawę, że musi wyrzec się miłości do Amelii. Postanawia podpisać rozkaz wysłania Renato i Amelii za granicę. Oscar przynosi mu anonimowe ostrzeżenie o zamachu, do którego ma dojść podczas balu. Król Gustaw po mimo to decyduje się wziąć udział w zabawie - wie, że jeśli się nie pojawi, zostanie uznany na tchórza.

Obraz 3

Sala balowa w Pałacu Królewskim. Renato podstępem dowiaduje się, w jakim przebraniu pojawi się Król. Zrozpaczona Amelia podejmuje się bezskuteczną próbę ostrzeżenia Gustawa przed niebezpieczeństwem. Król oznajmia Amelii, że muszą z mężem opuścić kraj. Zakochani wiedzą, że to ich ostatnia rozmowa. Renato zadaje śmiertelny cios. królowi. Ostatkiem sił Gustaw zapewnia oprawcę o niewinności Amelii. Umierając wybacza zabójcy.