
Prawdopodobniej nieco wcześniej powstał klasztor z małą kaplicą. Bracia władali kościołem i klasztorem do 1430 r. , kiedy to zostali wygnani z Bytomia. Po nich budynki i świątynię przejęli bernardyni. Oni też prawdopodobnie zastąpili drewniany klasztor i kościół budynkami murowanymi. Świątynia była wielokrotnie niszczona i odbudowywana. Gruntowną przebudowę przeszła w 1783 r., nadano jej wówczas szatę barokową, dobudowano nawę, kruchtę i wieżę. Po sekularyzacji majątków kościelnych, zabudowania i świątynię odebrano zakonnikom, w budynku kościoła ulokowano magazyn a klasztor przeznaczono najpierw na szpital wojskowy, a potem w 1816 r. na szkołę. W 1833 r. kościół przejęli protestanci, po II wojnie światowej zwrócono go katolikom a w 1952 r. powrócili do niego franciszkanie.
W miejscu dawnego klasztoru wnosi się dziś secesyjny budynek Szkoły Podstawowej wzniesiony w 1902 r. według projektu K. Brueggera. Po przeciwległej stronie placu znajdują się: malowniczy Dom Diakonis wzniesiony w 1898 r. i pierwotnie przeznaczony dla diakonis wspierających działalność parafii ewangelickiej i ewangelicki dom parafialny wzniesiony ok. 1830 r. i przebudowany w 1910.
Autor: KM
